Het UWV en Werkverschaffing 3.0

Het UWV verliest in haar dienstverlening de doelgroep uit het oog. Het lijkt erop dat ze met oogkleppen op geloof houden in de weg die zij bewandelen: strenge aanpak van werklozen. En wat vindt de werkloze? Doet zijn mening er ook toe? Vindt het UWV de mening van de werkloze überhaupt wel de moeite van het beluisteren waard?

Vannacht lag ik wakker van het UWV. Daar ga ik morgen iets over schrijven, zo bedacht ik. Toen ik vanmorgen de krant opsloeg was ik niet de enige die UWV als onderwerp had. Jan Tromp schreef in de de Volkskrant over het groteske digitale loket werk.nl In de ankeiler: "Loopt het UWV niet door op een doodlopende weg"?

Negatieve houding UWV
De doodlopende weg gaat niet alleen op voor werk.nl In heel haar houding en voorkomen straalt UWV strengheid uit. Het heeft als missie om werklozen zo snel mogelijk weer aan het werk te helpen. En lijkt er in haar "tone of voice" vanuit te gaan dat de werkloze de ww als een aangenaam carnavalsfeest beschouwt. Het UWV heeft een negatieve houding ten opzichte van haar cliënten, want zo worden we genoemd.

Ik kreeg gisteren weer een uitnodiging voor een evaluatiegesprek. Dan zou je verwachten dat er een tweegesprek komt over wat je goed en slecht vindt van elkaar. Maar het UWV grossiert in versluierend taalgebruik. Uit het begeleidend schrijven blijkt dat het niet meer en niet minder is dan een controlegesprek. Nergens staat in de agenda dat er ruimte is over de door cliënt ervaren bejegening. Hoe vervelend die is zullen de werkcoaches zelf straks ook merken als zij op straat worden gezet: in de komende jaren worden bij UWV 5000 medewerkers de laan uitgestuurd.

Werklozenbestaan zet je buiten de maatschappij
Het UWV loopt ook hier door op een doodlopende weg. Nadat ik 25 jaar heb gewerkt werd ik ineens ontslagen. Het lijkt erop alsof UWV niet wil geloven dat ik er alles aan doe om zo snel mogelijk weer aan de bak te komen. Het werklozenbestaan is heel erg! Je wordt buiten de maatschappij gezet, je telt niet meer mee. In je werk kun je euforisch worden als je samen met je collega's weer een klus hebt geklaard. Dat heb je als werkloze niet meer. De trots verdwijnt, het zelfvertrouwen verdwijnt. En op al deze ellende stapelt het UWV dan ook nog eens zijn strenge houding.

Gisteren kwam er via dat digitale loket dus dat opbeurend bericht van mijn werkcoach binnen, met de achteloze toevoeging: "Houdt u er wel rekening mee dat gezien de duur van de ww inmiddels ieder werk passend is."


UWV organiseert werkverschaffing 3.0
Terug naar de krant van vandaag, waarin Jan Tromp een gesprek heeft met Fred Paling, lid van de Raad van Bestuur van het UWV. Ze hebben het over de totale mismatch tussen wat de werklozen allemaal willen/kunnen en het werk dat UWV via hun zoekmachine op werk.nl aanbiedt. Diens woordvoerder mengt zich in het gesprek: 

UWV organiseert de werkverschaffing 3.0! Laat ze mij maar snel een lijst met banen opsturen, dan zal ik daar wel iets uit kiezen.  Bevrijd me van het UWV!!

Het UWV zou naar mijn idee moeten motiveren en inspireren. Het UWV komt in haar workshops niet verder dan " training sociale media", "sollicitatietraining" en "leren netwerken". Veel beter is  als ze mensen gaan samenbrengen die samen nieuwe wegen gaan bewandelen om werk te vinden. Dat ze weer geloof krijgen in hun eigen mogelijkheden. Samen durven ze ook meer. Als UWV dat doet slaan ze wellicht een perspectiefrijke weg in. 

Update: 15 februari.

UWV krijgt ook pluimen.
Dat ik al bijna moet kokhalzen alleen al bij de gedachte aan de bezoeken en berichten van het UWV, wil natuurlijk niet zeggen dat er niemand is die wel baat heeft of baat denkt te hebben bij het werk van het UWV. Dergelijke geluiden wil ik u natuurlijk niet onthouden.
Ik ben de beroerdste niet. (de Volkskrant, 15 februari 2013)