12 april 2012

Het UWV en de menselijke maat

Ik heb vorige maand mijn ervaring beschreven over de deelname aan een UWV-workshop. Het ging over het starten als zelfstandige vanuit een WW-situatie. Nu had ik een vervolgafspraak met een eigen werkcoach. Op zoek naar de 'menselijke maat' van het UWV.

een echte werkcoach
In een vervolg op de workshop (what's in a name) starten als zelfstandige vanuit een WW-situatie had ik een gesprek aangevraagd met een werkcoach van vlees en bloed. Ik had het idee dat die werkcoach mij verder op weg zou helpen in mijn plan om als ZZP-er te starten. Ik kreeg argwaan toen ik als reactie op mijn aanvraag een schriftelijke uitnodiging kreeg voor een "rechten en plichtengesprek". De brief was een puntsgewijze opsomming van zaken die ik mee moest nemen. En verder: "Indien u een uitkering ontvangt, is het belangrijk dat u informatie verstrekt en meewerkt aan het vinden van werk. Het is daarom van belang dat u op deze afspraak verschijnt." Ik dacht even dat het UWV niet had begrepen dat ik die afspraak zelf wilde.

speeddaten 
Ik verscheen mooi op tijd bij het gebouw waar ik verwacht werd. Bij de deur werd ik opgevangen door een aardige dame die vroeg of ik voor een speeddate kwam. Het moest eerst even tot mij doordringen wat zij bedoelde. Maar een blik achter de balie leerde mij al snel dat het UWV die dag een speciale wervingsactiviteit had georganiseerd. Ik kende wel de foto's uit Amerika waar werklozen in een lange rij staan te wachten op hun beurt tot het voeren van een kort gesprekje met uitzend- en detacheringsbureaus. Ik wist niet dat dit in Nederland ook op die wijze gebeurde. Mensen van diverse komaf stonden lijdzaam te wachten tot het hun beurt was. Mijn indruk was dat het merendeel zich niet erg comfortabel voelde in die rij wachtenden. Ik overwoog ten behoeve van dit stukje een foto te maken, maar het leek me niet zo kies om hen herkenbaar op het Internet te plaatsen.


speeddaten in Amerika
wachtkamer
Ik mocht plaatsnemen in een andere wachtruimte. Een kennis van mij met een ernstige ziekte doet op facebook verslag van de diverse wachtruimtes die hij passeert gedurende de vele onderzoeken die hij moet ondergaan. De wachtruimte van het UWV zou in die reeks niet misstaan. Allemaal mensen die overgeleverd zijn aan  'behandelende werkcoaches'.

Ik werd keurig door mijn nieuwe werkcoach afgehaald. Ik had verwacht dat we naar zijn gezellig ingerichte kantoortje zouden gaan om te spreken over mijn snode plannen om mij als zelfstandig ondernemer te vestigen. Maar ik werd naar een grote ruimte geleid waarin verspreid allemaal spreekunits waren ingericht. Er was niets gezelligs aan. De werkcoach begon, na mij voorzien te hebben van een kopje thee,  als een heuse medicus met een intake: had ik al mijn gevraagde spullen meegenomen, houd ik mij aan de verplichting om regelmatig te solliciteren, zijn er nog onduidelijkheden?

oriëntatieperiode
Toen kwam het gesprek op mijn plan. "Dus u wilt als zelfstandige beginnen? Wat is uw plan?" Ik hield een korte inleiding, immers getraind in elevator-pitches en STARR-vertellingen. "Leuk plan", zo voegde mijn werkcoach mij toe. En hij vroeg of ik een "oriëntatieperiode" wilde. Dan werd ik ontslagen van de sollicitatieplicht. Maar ik wil het liefst nog een gewone baan, dus ik blijf gewoon solliciteren. Was hem ook goed.

passend werk
Toen werd mij 'omzichtig' gevraagd of ik wist hoe het zat met het solliciteren tijdens mijn WW-periode. Het eerste half jaar mag ik op banen 'op eigen niveau' solliciteren, daarna moet ik ook solliciteren op banen die onder mijn opleidingsniveau liggen. Maar daarna moet ik alles aangrijpen wat op mijn pad komt. Een ingezondenbrievenschrijver in de Volkskrant van vandaag maakt ongewild duidelijk dat zo'n 'wat-dan-ook-van-baan' ook onmiskenbaar voordelen heeft.

rechten en plichten
Ik had andere voorstellingen van dit gesprek gehad. Ik had gehoopt om samen met de werkcoach geïnspireerd aan de slag te gaan met mijn nieuwe zaak. Daar is het UWV blijkbaar niet voor. Dit was eigenlijk niet meer dan het afvinken van een standaardlijst met gesprekspunten, die de werkloze lijkt voor te bereiden op een periode vol van 'rechten en plichten'. Waarbij het accent toch vooral op de plichten ligt.

Conclusie: Ik moet zo snel mogelijk weg bij het UWV!

2 opmerkingen:

  1. ze moeten die jobcoaches eens ontslaan, niet met oprot premie maar gewoon met het magische woord, crisis. Dan drie maanden later weer aannemen via een uitzendbureau voor 600,- minder, weinig secundaire voorwaarden, geen reisuren etc. Misschien hebben ze dan in de gaten waar ze mee bezig zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Tijdens mijn zoektocht naar een passende functie 'op eigen niveau' kwam ik je blog tegen. Het lezen ervan is een 'feest' van herkenning en ondanks de situatie waarin we als 50 plussers verkeren lees ik je stukjes met veel plezier. Ik blijf je zeker volgen, alhoewel ik voor je hoop dat je blog binnenkort opgeheven kan worden. Succes!

    BeantwoordenVerwijderen