Is langdurige werkloosheid persoonlijk falen?

Afgelopen zaterdag (15 december 2012) schreef Paul de Beer in de Volkskrant een stuk onder de kop Waar blijft het masterplan tegen de werkloosheid? Hij beschrijft een verschil in de benadering van de analyse van de werkloosheid in de jaren tachtig en die van vandaag.

Ik licht beide passages er even uit.

Werkloosheidsanalyse in de jaren tachtig:

Werkloosheidsanalyse anno 2012:

Persoonlijk falen
Vooral de uitsmijter "als werklozen langere tijd werkloos blijven, is dat een teken van persoonlijk falen", is raak. Zo voel ik dat ook. Men probeert mij op de mouw te spelden dat er wel werk is, maar dat ik nog niet de juiste vaardigheden heb om op de huidige arbeidsmarkt succesvol te kunnen zijn. Niemand die hardop durft te zeggen dat die banen er helemaal niet zijn en dat 50-plussers vrijwel kansloos zijn op de arbeidsmarkt. Waarom is dat zo?

We worden naar allerlei vaardigheitrainingen gestuurd, we moeten bijspijkeren, we moeten leren omgaan met sociale media, moeten aanbevelingen vragen op Linkedin, we moeten actief leren netwerken. 

 

Het plaatje en het onderschrift bij dit stuk is illustratief: Werkloze 55-plussers leren 'netwerken' bij het UWV. Gelooft u het?? En wat levert het op???

Moeten werkzoekenden zich op sociale media manifesteren?

Deskundigen zeggen dat we ons als specialist moeten profileren op de sociale media. Is dat wel zo nuttig? Waar is de waardering voor het luisterend oor?

Specialistenforums handig?
Eén van de mogelijkheden om onze kansen op een baan te vergroten, zo wordt ons alom verteld, is om actief deel te nemen aan online forums, op Twitter en Linkedin. Daar kun wij ons als specialist 'neerzetten'. Iedereen meent daarom overal nieuwe onderwerpen te moeten aansnijden en vervolgens aan elke lopende discussie ook nog eens zijn eigen zienswijzen en wijsheden toe te moeten voegen. Overal worden discussies gevoerd die vaak over alles en drie keer niks gaan. Ik neem dat de deelnemers niet kwalijk. Wat moeten ze anders als elke deskundige op het gebied van de sociale media, elke werkcoach en elk boek met sollicitatietips ons in die richting wijst.
 
ongewenste gevolgen
Dit alles heeft naar mijn idee twee ongewenste gevolgen. Binnen de kennisplatforms is het meer en meer zoeken naar kennisbijdragen die er echt toe doen. Columns, artikels en discussiebijdragen die gewicht in de kennisschaal leggen dreigen ondergesneeuwd te raken door deze overvloed aan de profileringsdrift en -ook niet te ontlopen- sluikreclame.

Luisteren geen waardevolle eigenschap?
Het tweede gevolg dat ik ook zeer onwenselijk vind is dat een andere, in bedrijven en organisaties ook zeer aardevolle eigenschap er helemaal niet meer toe lijkt te doen. De man of vrouw die kan luisteren, die nieuwe kennis weet te organiseren en toe te passen. Het zijn 'de stillen'. Zij zijn niet van de discussies, maar van de mouwenopstroperij. Weten de deskundigen daar ook geschikte sociale media voor?

Is maandag jippydag of baaldag?

Maandag: Jippydag of baaldag?

De maandag is traditioneel de dag van het begin van de werkweek. Voor de werkloze maakt het veelal niet meer uit welke dag van de week het is. De dagen lijken allemaal op elkaar. 

De maandag. Als je in het arbeidsproces bent opgenomen, dan baal je vaak van die dag. De werkweek begint weer. Je wacht op het mannetje met de zaag die op woensdag voorbij komt en daarna kijk je uit naar de vrijdagmiddagbedrijfsborrel. 

Daar heb ik als werkloze geen last van. Want voor mij zijn er geen werkweken meer. Alleen weken met sollicitatieverplichtingen. Voor mij maakt het niet zoveel verschil meer of het maandag woensdag of zondag is. De dagen gaan op elkaar lijken. Sterker nog, soms weet ik echt niet meer op welke dag van de week we leven. Dan moet ik op een krant of op teletekst kijken welke datum het is. Dan kan ik nagaan naar welke naam de dag luistert.

Vandaag is het weer maandag. Ik stuur wat "ik zoek werk" berichtjes op Twitter, kijk of er nog vacatures zijn waarop ik kan solliciteren, ik speel nog eens wat op Linkedin. Maar eigenlijk neem ik het zelf niet meer serieus. Jobcoaches en andere bemiddelaars kunnen beweren wat ze willen, maar als 55-plusser ben je vrijwel kansloos op de arbeidsmarkt. Maar dat kunnen zij natuurlijk niet van de hoge toren gaan roepen. Het is hun werk, daar verdienen zij hun geld mee. Ze moeten de werkloze hoop blijven geven en blijven aanzetten tot solliciteren.

Ondertussen voelt de 55-plusser zich 'aan de kant' gezet. Ik hoor van 'mijn regering' dat het wenselijk is dat ik langer doorwerk dan mijn leeftijdgenoten dat in het recente verleden gewend waren. En ik hoor op de radio een brallerige student opkomen voor de belangen van 'hardwerkende Nederlanders'.

Het is maandag en de eerste natte sneeuw is gevallen. Het is een trieste maandag.

50-plussers als doelgroep

Wij als 50-plussers vormen een interessante groep om bestudeerd te worden. Kansloos op de arbeidsmarkt. Of toch niet? Kansrijk binnen de marketing: een marketing studie naar 50+ en slapen. Jazeker, u leest het goed: slapen!

UWV en inspiratie
In de Volkskrant van 1 december vertelt Frank Kalshoven dat hij op een door het UWV georganiseerde inspiratiebijeenkomst is geweest. Ik zal het u eerlijk zeggen. Ik ben er niet geweest. Maar ik wist ook niet dat het was. En had ik het geweten, dan was ik vast niet gegaan. U weet hoe ik denk over het UWV. UWV en inpiratie dat zijn woorden die in mijn beleving niet samengaan. Ik heb u daar in eerdere bijdragen al over verteld.

Nu weet ik dat UWV graag bijeenkomsten voor ons 50-plussers organiseert, waarbij we worden gestimuleerd om alle moderne vormen van baanverwerving te gebruiken. Ik heb dat soort trajecten al meerdere keren meegemaakt, ik heb mijn Linkedin-profiel op 100 procent staan, sinds 29 november zitten er,aldus Linkedin, 11048 nieuwe personen in mijn netwerk. Al gaat de lift met grote snelheid van de eerste naar de tweede verdieping, mijn inspirerende pitch is al afgerateld voor dat de lift zijn bestemming heeft bereikt. Ik word er zelf moe van. Maar een baan heeft al dat moois nog niet opgeleverd.

Kalshoven is dus wel geweest. Niet als werkloze, maar als prater. Hij leerde op deze UWV-bijeenkomsten dat de 50-plusser helemaal niet star is, best bereid is om voor een nieuw baan te reizen en zelfs om salariseisen te temperen. Ook dat was voor ons al 'oud nieuws'. We moeten dan maar hopen dat er vele beleidsmakers en werkgevers in de zaal zaten toen Kalshoven zijn 'slodderwetenschappelijke enquetes' uitvoerde. Dat het hen maar heeft mogen inspireren.

50-plussers en de slaapmarkt

Er worden meer inspiratiebijeenkomsten over ons 50-plussers gehouden. Maar dan gaat het in onze hoedanigheid van consument. Bureauvijftig organiseerde samen met de Persgroep een sessie over 50+. Dat bureau heeft ten behoeve van Auping een onderzoek naar ons soort uitgevoerd. Slapen en 50-plus dat lijkt wel goede combinatie te vormen. Of toch niet? Ook onder marketeers blijken nog wel wat misverstanden te bestaan over wat en wie we zijn. Bekijkt u deze leuke presentatie maar eens op uw gemak. Dat stukje Nordic Walking kan morgen ook nog wel....
 
Bekijk hier de presentatie van Arjen in 't Veld  en Karin Kraima op de Advertiser's Academy: Kansen op de 50+ markt

Mogen werkloze 50-plussers gelukkig zijn?

In de Volkskrant van 21 november schreef Peter de Waard een column waarin de vraag of een werkloze ook 'domweg gelukkig bij de UWV' mag zijn centraal staat. Hier heb ik verder geen letter aan toe te voegen!

 

Sociale onderneming van 50-plussers

Groeiende langdurige werkloosheid 45-plussers

Zo maar een regel uit een nieuwsbericht van de vorige week.

De afgelopen vier jaar is de werkloosheid onder 45- tot 65-jarigen geleidelijk opgelopen van 93 duizend in het derde kwartaal van 2008 tot 173 duizend in het derde kwartaal van 2012.
Het aandeel werklozen van 45 tot 65 jaar dat op korte termijn uitstroomt naar werk is betrekkelijk klein. Van de werkloze 45-plussers in het tweede kwartaal van dit jaar hadden 25 duizend drie maanden later een baan. Dit komt neer op 15 procent.

VVD: er is wél werk, er zijn wél vacatures
En zo blijft het maar door gaan. De VVD-parlementariërs deden vorige week in het debat over de regeringsverklaring of ze in een andere wereld leven: zij beweren dat het wellicht moeilijk is, maar dat er wel degelijk banen zijn. Onze jobcoaches bij het UWV doen voor deze dwaallichten niet onder: ze erkennen dat het moeilijk is om een baan te verwerven, maar dat we desondanks gewoon door moeten gaan met het één keer per week solliciteren. Op wat?

Leeftijdsdiscrimninatie
Elke keer als er weer nieuwe cijfers beschikbaar komen, dan komen de diverse media steevast met illustratieve verhalen van slachtoffers van deze leeftijddiscriminatie. Want dat is het natuurlijk: jongeren gaan altijd voor. En waarom? Daar zijn geen redenen voor, want de 45plusser is helemaal niet star, is helemaal niet vaak ziek, heeft nog veel energie. Op jongeren hebben ze voor dat ze meer ervaring hebben, doordachter te werk gaan en vaak een uitgebreider netwerk hebben. 

Hier twee voorbeelden uit de Volkskrant van 16 november 2012. De 59-jarige personeelswerker Suzanne Neuman en de 51-jarige laborant Eric Oude Engberink.

50-plussers vormen interessant arbeidspotentieel
Bij al deze verhalen valt het op dat de 50plus-werklozen afkomstig zijn uit alle beroeps- en functiegroepen. Wie zitten er thuis allemaal zoal achter de geraniums: ontwerpers, ingenieurs, ambachtslieden, verkopers, boekhouders, administratief medewerkers, ict-ers, leraren, directeuren, projectleiders, magazijnbedienden. Ze zijn allen beschikbaar.

De sociale 50-plus onderneming
Waarom organiseren wij 50-plussers ons niet? Waarom trekken we geen lange neus naar het UWV en de HR-managers? Zet al onze kennis, vaardigheden en netwerken in een brainstormsessie bij elkaar, dan kan het toch niet uitblijven dat er een goed markt-idee ontstaat. Met ons allen beginnen we een heuse sociale onderneming. Met hart en ziel storten we ons op ons -uiteraard- florerend bedrijf. En we dragen onze eigen personeelschef, we gebruiken natuurlijk gewoon de ouderwetse functienamen, op om alleen te rekruteren uit het 'overschot' bij het UWV.Of zoals de politici zeggen: uit de groepen in de samenleving die een grote afstand tot de arbeidsmarkt hebben. Kansloze werklozen, bedoelen ze.

Boven 45 ben je kansloos

Het werkloosheidscijfer is in juli opgelopen naar het half miljoen. De Volkskrant van 17 augustus laat een aantal werklozen uit verschillende leeftijdscategorieën aan het woord over hoe zij hun werkloosheid ervaren en wat dat betekent voor hun dagelijks leven. Zo ook mijn generatiegenoot Jan-Ernst de Planque. "Boven 45 ben je kansloos", zo zegt hij. Ik kan me helemaal vinden in wat hij vertelt.

50-plussers zoeken vacatures via de krant

bedrijven weten consumenten wel te vinden
Te pas en te onpas word ik door bedrijven gebeld (ondanks de inschrijving in het bel-me-niet-register) over krantabonnementen, uitvaartverzekeringen en ik weet niet wat al meer. Ik ontvang folders van energiebedrijven, van ziektekostenverzekeringen waarmee ik geen relatie heb, maar die mij met hun product perfect weten te vinden. Alleen voor vacatures weten ze mij niet te vinden.

50-plussers lopen vacatures mis
Een onderzoek dit voorjaar wees uit dat 50-plussers te weinig gebruik maken van de sociale media en daardoor kansen op een baan laten liggen. En opnieuw lag de Zwarte Piet bij de werkzoekende. We hebben hier al veel kunnen lezen over werkgevers die geen zin hebben om ouderen aan te nemen, terwijl steeds weer blijkt dat die net zo goed zijn als 40-minners. 

vacatures in de krant

Wellicht moeten werkgevers ook meer moeite doen om kanalen te gebruiken die ook 50-plussers gebruiken. Want wij 50-plussers gebruiken namelijk nog altijd vooral de krant voor het zoeken naar banen. Misschien is het daarom ook een idee om die extra UWV-subsidie voor jobcoaches voor 50-plussers (nog niets van gemerkt, overigens) aan de werkgevers wordt gegeven. Tenminste als die beloven dat die dan hun openstaande vacatures ook weer in de krant plaatsen. Ik denk dat ze dan zullen zeggen, dat het hen dan allemaal weer te langzaam gaat. Alsof de 50-plus directeuren van al die bedrijven de hele dag aan het Twitteren en Linkedinnen zijn. Dat gelooft u toch niet echt? Het is de nieuwe snelle beroepsopvatting van HRM-afdelingen en recruiters.

De 50-plusser zoekt vacatures via de krant....

banen zoeken via Twitter
De 'ouderwetse 50-plusser' van het leesplankje en de Isingplaten moet zich maar aanpassen aan de gebruiken van de werkgever, zo vinden 'ze'. Nooit is er een uitleg bij hoe we dat dan moeten doen. Om de op de loer liggende kritiek dat ik altijd zo negatief ben voor te zijn, zal ik dan hier die service bieden. Een 2-minuten-cursus "Zoeken naar vacatures op Twitter", zonder dat u zelf een Twitter-account hoeft te hebben.

Ga naar www.twiba.nl en u krijgt daar een invulschermpje te zien. Er zijn op dit moment maar liefst 924489 vacatures online. 

 

In het bovenste invulveld noteert u de functie waarnaar u op zoek bent. We vullen in "Koerier", want dat is een populaire baan voor 65-plussers, zo hebben we onlangs gelezen. We drukken op de TAB-toets om naar het andere veld te gaan, we voeren nog geen regio in: even om te kijken hoeveel koeriersvacatures er op dit moment in Nederland zijn. We drukken op "Vind" en we zien dat er 537 koeriers gevraagd worden. Niets aantrekken van het feit dat er in het tweede veld nu staat Plaatsnaam (Amsterdam), dit is slechts een voorbeeld. 

We willen weten of er ook koeriers in Den Bosch worden gevraagd, en vullen daarom daar die plaatsnaam in. Dan wordt de spoeling al aanmerkelijk dunner: er zijn twee advertenties voor koerier. Als u goed kijkt, dan ziet u dat één vacature van 5 dagen geleden is en de ander is ongeveer een maand oud.

Tijd genoeg
Dat is het hele eieren eten van zoeken naar banen via Twitter. U kunt invullen wat u wilt: banketbakker, bezembinder of verwarmingsmonteur. Soms moet u wel even geduld hebben en wachten op het resultaat. Maar dat is voor u geen probleem: u hebt toch alle tijd van de wereld. Werkloos toch?

Generatiemanagement - XXX

Op 7 maart 2012 hebben we hier al eens gesproken over de verschillende generaties op de werkvloer. Rijp en Groen heette het. Die gingen met elkaar in dialoog. Zet een groep Human Resource Managers aan dit onderwerp, dan wordt de verschrikkelijke term 'generatiemanagement' gebruikt. Een X-er erbij, zo staat vandaag in de Volkskrant, doet wonderen. Drie X-en en je hebt XXX, zou ik  er aan toe willen voegen.

Uit: de Volkskrant, 17 juli 2012

Deltaplan voor 55-plussers

Luc Boelens en Joop Schippers vinden dat het tijd wordt voor een Deltaplan voor 55-plussers. (De Volkskrant, 13 juli 2012)

Ook 65-plussers concurreren op de arbeidsmarkt

Generatiegevecht om schaarse arbeidsplaatsen

Het lijkt regelrechte strijd om de schaarse arbeidsplaatsen. Hebben de 50-plussers te kampen met een ongunstige uitgangspositie tegenover jongere arbeidskrachten, nu is ook het 65-plus groep een serieus te nemen segment in deze concurrentiestrijd.

Veel succes bij een volgende carrièrestap..

De uitsmijter van een afwijzingsbrief 

Hoe moet de personeelsmedewerker de brief aan een afgewezen sollicitant afsluiten? Zijn daar regels voor?

Beterschapswens voor een ongeneeslijk zieke?
Een terminale ongeneeslijk zieke kun je beter geen kaartje met "Beterschap" sturen. De beleefdheidscultuur vraagt evenwel om een passende en stimulerende afsluiting. Zo ook is dat het geval bij de afwijzingsbrief op een sollicitatie. De correspondentiegids van de HRM-medewerker staat er blijkbaar vol mee. "Veel succes bij een volgende carrièrestap", vond ik persoonlijk de beroerdste reactie op de zoveelste hopeloze sollicitatiebrief van deze kansloze 55-plusser...

bloemlezing

Een bloemlezing uit de verdere oogst:

...en wens ik je veel succes bij het vinden van een andere interessante opdracht.

... en wens u succes bij eventuele verdere sollicitatieprocedures.
 
...and the best for your future endeavours

... en wensen u veel succes in uw verdere loopbaan.

... en wensen je veel succes bij eventuele andere sollicitaties.

...en we wensen u veel succes toe in uw verdere loopbaan

... en veel succes met eventuele verdere sollicitaties.

... en wens je veel succes met eventuele andere sollicitaties

... en succes met solliciteren!

... en veel succes bij eventuele verdere sollicitaties

... en wensen je veel succes bij een volgende carrièrestap.

50-plussers moeten mobieler worden.

We moeten niet zo vast op onze plek zitten en niet zo duur zijn, zegt Minister Kamp in de Volkskrant, van 5 juli 2012.

Uit: de Volkskrant, 5 juli 2012

Werkgevers vertrouwen ouderen niet.

Uit: De Volkskrant, 3 juli 2012

55-plussers zijn digibeten

waarom wij overstappen op de iPad
55-plussers zijn digibeten, aldus de Volkskrant. Specifieker, redacteur Hans Pieter van Stein Callenfels lijkt dat te denken. "Bij V begrijpen we heel goed waarom jongere-ouderen overstappen op de iPad."

alles met een stekker
Op zijn Linkedin profiel zegt Hans Pieter van Stein Callenfels over zichzelf: "ik schrijf voor de tech-pagina's van de Volkskrant artikelen over gadgets, trends, internet: alles met een stekker." 

Op 15 mei mocht hij weer wat van zich laten horen en daaruit blijkt dat zijn eigen stekker met de samenleving duidelijk niet goed aangesloten is.

digibetengeneratie?
Onder de kleine kop 'de opkomst van de digibetengeneratie' schrijft deze Hans Pieter van Stein Callenfels in de Volkskrant van 15 mei een stuk over allerlei handige apps waarin wij op een slimme manier onze gezondheid in de gaten kunnen houden, onze bloeddruk kunnen meten en wat hersengymnastiek kunnen doen voordat we op de bank in slaap vallen.

Wat denkt die jongen wel niet? En met de beeldredactie is het niet veel anders gesteld. Kijk maar eens wat die van een foto heeft uitgezocht om het betoog te illustreren!

55-plussers in het geweer
Gelukkig was ik niet de enige die zich opwond over deze beeldvorming. Evelien Drent uit Zoetermeer en Marcelle van der Leeuw reageerden vandaag in de ingezondenbrievenrubriek.

 

 

Als het maatschappelijke benul van Van Stein Callenfels de norm is van het gemiddelde redactielid, hoe serieus moeten wij de inhoud van de Volkskrant dan nog nemen?